فیلتر های عکاسی
مدتهاست که عکاسان حرفه ای از فیلتر های عکاسی استفاده می کنند. آنها برای ایجاد چلوه های ویژه و یا افزودن کنتراست بعضی از رنگها این فیلتر ها را به کار می برند. از فیلتر ها برای تنظیم کردن white balance هم استفاده می شود.
برای مثال فرض کنید یک فیلم برای دمای رنگ متناسب با نور یک روز آفتابی ساخته شده است. وقتی در داخل اتاق با این فیلم ها عکس می گیرید، رنگ تصویر تمایل به زردی دارد. که این اثر نور لامپ است. و برای جبران آن باید از یک فیلتر مناسب استفاده کنید. تا نور مناسب داشته باشید.
برتری بزرگ دوربین های دیجیتال این است که شما می توانید white balance را بدون استفاده از فیلتر تنظیم کنید.
حتی پس از انتقال عکس به کامپیوتر شخصی خود می توانید با استفاده از نرم افزار های مختلف ویرایش تصویر جلوه های مختلفی به عکس خود بیفزایید. در گذشته این کار با فیلتر های عکاسی انجام می گرفت. با استفاده از کمی خلاقیت و نرم افزار های موجود می توانید جلوه هایی که می خواهید خلق کنید.
تنها فیلتری که یک دوربین دیجیتال لازم دارد فیلتر پلارایز است.
فیلتر های پلارایز دو نوع هستند:
* فیلتر پلارایز خطی
* فیلتر پلارایز حلقوی ( دایره ای )
هر دو نوع فیلتر یک اثر را دارند ولی فیلترهای حلقوی گرانتر هستند. برای دوربین های دیجیتال می توان از هر دو نوع آن استفاده کرد.
فیلتر پلارایز رنگ آسمان را آبی ژرف نشان میدهد، انعکاس نور را از شیشه ها و آب به حداقل می رساند و درخشندگی زیاد اجسام غیر فلزی را کاهش می دهد. و می تواند برای صحنه های عکاسی با درخشندگی زیاد برای کاهش نور ورودی به داخل لنز موثر باشد.
فیلترهای ND و پولاریزه
هدف یک فیلتر تعدیل نور به کار رفته شده برای اکسپوز فیلم به طور گزینشی است. فیلترها توسط تمام عکاسان حرفه ای استفاده می شود. فیلترها وسایل ضروری برای کنترل گوناگونی در منابع نوری هستند. دامنه استفاده از فیلترها بستگی فراوانی به موقعیت هایی دارد که عکاس برای به تصویر کشیدن موقعیت در آن قرار می گیرد.
استودیو
در داخل استودیو عکاسان امکان ایجاد تصاویری با کیفیت یکنواخت با استفاده از فیلترها را دارند. عکاس باید کاملا مطمئن شود که نوع فیلم یا white balance سنسور تصویری با دقت با منبع نور به کار رفته شده مطابقت داشته باشد. عکاسان استودیویی حق انتخاب برای جایگزینی فیلتر در جلوی منابع نوری مختلف، لنز دوربین یا قرار دادن فیلتر بین لنز و صفحه تصویر را دارند. اگر عکاس با ترکیبی از نورها کار می کند به طور ایده آل باید نور را در منبع فیلتر گذاری کند. هر فیلتری که بر روی لنز بسته می شود، باید کیفیتی بالا داشته باشد و ترجیحا از جنس شیشه باشد.
مکان های خارجی
در مکان های خارجی که نور محیط منبع نور اصلی است یا حذف آن از محیط امکان پذیر نیست، نیاز حمل و کاربرد دامنه گسترده ای از فیلترها افزایش می یابد. برای انتخاب و خرید فیلترها عکاس باید اندازه دهانه جلوی لنزی که می خواهد استفاده کند را بداند. اندازه فیلترها برای فاصله کانونی ثابت،wide angel و لنزهای استاندارد در دوربین های 35 میلی متری معمولا بین 48 تا 55 میلی متر است. دوربین های قطع متوسط، تله فوتو و لنزهای زوم امکان دارد اندازه بزرگتری داشته باشند.
فیلترهای :Neutral Density
با پیشرفت سریع سازندگان بزرگ در جهت ساختن لنزهای سریع با ماکزیمم دیافراگم بالا به نظر می رسد تولید فیلترهایی برای کاهش میزان نوری که به فیلم یا سنسور تصویر می رسد لازم باشد. این فیلترها با چگالی های مختلف در دسترس هستند. اگر تنها یک فیلتر ND دارید، اطمینان حاصل کنید که در نهایت 2 stop (چهار برابر) نور را کمتر به فیلم یا سنسور می رساند.
فیلترهای ND به دو دلیل استفاده می شوند:
- کاهش عمق میدان
- افزایش تناوب اکسپوژر
کاهش عمق میدان:
در مواقعی که نور محیط زیاد باشد، داشتن عمق میدان کم در محیط خارجی امکان پذیر نیست. اگر عکاسی فیلمی با حساسیت 100 داشته باشد و در زیر نور مستقیم خورشید کار کند، دیافراگمی در حدود f/5.6 یا f/8 و سرعت شاتری برابر با 1000/1 یا 500/1 خواهد داشت. این دیافراگم ممکن است به حد لازم برای در بر گرفتن موضوع کافی نباشد. اگر دیافراگم افزایش پیدا کند در این صورت احتمال اکسپوز بیش از حد نرمال خواهیم داشت. این مشکل می تواند با استفاده از فیلمی با حساسیت کمتر یا تنظیم سنسور دیجیتالی بر روی حساسیت پایین تر، داشتن دوربینی مدرن با شاتر کانونی که سرعت شاتر بیشتر از 1000/1 دارد و یا استفاده از فیلتر ND مناسب برطرف شود.
افزایش تناوب اکسپوژر:
اگر در محیط خارجی نور محیط زیاد باشد داشتن اکسپوزی با زمان طولانی همیشه امکان پذیر نخواهد بود. اگر عکاس فیلم یا سنسور تصویری با حساسیت 100 استفاده و در زیر نور مستقیم خورشید کار می کند، ممکن است تنها قادر به انتخاب سرعت شاتری در حدود 60/1 یا 30/1 به عنوان کم ترین سرعت شاتر باشد. این سرعت شاتر به اندازه کافی برای ایجاد حالت محو شدگی و کشیدگی تصویر مناسب نیست. مشکل می تواند توسط فیلمی با سرعت شاتر پایین تر، لنزی با مینیمم دیافراگم کم تر از f/32 و یا یک فیلتر ND مناسب برطرف شود.
فیلترهای پولاریزه:
نور پولاریزه نوری است بازتابی از سطوح براق( غیر متالیک) و قسمتی از آسمان آبی. فیلتر پولاریزه می تواند این نور قطبی شده را کاهش دهد و اثر آن از داخل دوربین قابل مشاهده است.
فیلتر پولاریزه فیلتر مفیدی برای عکاسی محسوب می شود، رنگ آن خاکستری و دادای دو حلقه است که اجازه می دهد تا فیلتر هنگام اتصال به لنز دوربین گردش داشته باشد.
فیلترهای پولاریزه به دلایل زیر استفاده می شوند:
- کاهش یا حذف بازتاب از سطوح
- تیره کردن آسمان در زاویه 90 درجه با خورشید
- افزایش غنای رنگ (saturation)
مشکلات موجود:
فیلتر زمانی که نیازی به آن نیست باید برداشته شود که در غیر اینصورت عکاس -2 stop نور را از دست می دهد و توانایی اش برای دستیابی به فوکوس کلی کاهش می یابد.
وقتی فیلتر پولاریزه با لنز واید استفاده می شود هر فیلتر دیگری باید از روی لنز برداشته شود. وجود فیلتر در این حالت باعث تونل دید یا تصویری با گوشه های قیچی شده خواهد شد. عکاسی از مناظر وقتی خورشید در پایین آسمان قرار دارد، درجه بندی غیر طبیعی نور و رنگ را خواهد داشت. دامنه ای از آسمان آبی تیره در یک طرف کادر تا آسمان آبی روشن در طرف دیگر.
فیلترهای افکتیو:
فیلترهای افکتیو گوناگونی برای کار با دوربین ها وجود دارد. این فیلترها بیشتر فریب و دوز و کلک هستند و توسط عکاسان حرفه ای به طور جدی کنار گذاشته شده اند. همانند فیلتر ستاره ای و فیلتر نوسان رنگ.
احتمالا بیشترین فیلتری که از این گروه استفاده می شود فیلتر soft-focus یا نرم کننده است. این فیلتر بیشتر برای کار در عکاسی پرتره، جایی که عکاس می خواهد پرتره تخت داشته باشد ولی فرد چهره خوبی ندارد مفید است.